در انتظار گودو

در انتظار گودو 

اثر ساموئل بکت

از برجسته‌ترین نمایشنامه‌های قرن بیستم و یکی از مهم‌ترین آثار جریان «تئاتر پوچی» به شمار می‌آید. این اثر روایتگر دو شخصیت اصلی، «استراگون» و «ولادیمیر» است که در فضایی بی‌زمان و بی‌مکان، در انتظار فردی به نام «گودو» به سر می‌برند؛ شخصیتی که هرگز ظاهر نمی‌شود. گفت‌وگوهای طنزآمیز، تکراری و در عین حال فلسفی این دو، بازتابی از سرگشتگی انسان معاصر در برابر بی‌معنایی و پرسش‌های بی‌پاسخ زندگی است.

بکت در این نمایشنامه با زبانی ساده اما چندلایه، پوچی انتظار، ناتوانی در تصمیم‌گیری و جستجوی بی‌پایان انسان برای معنا را به تصویر می‌کشد. «در انتظار گودو» نه تنها اثری نمایشی، بلکه تجربه‌ای فکری و فلسفی است که خواننده را به تأمل درباره سرنوشت، آزادی و ماهیت هستی فرا می‌خواند.